بی مسئولیتی شرکت های به کارگیرنده موتورسیکلت سواران نسبت به تخلفات آنان
یک جامعه شناس شهری معتقد می باشد که شرکت های به کارگیرنده موتورسیکلت سواران باید بر حسب مسئولیت پذیری اجتماعی نسبت به آموزش موتورسیکلت سواران اقدام نموده و راه را بر ارتکاب تخلفات رانندگی ازسوی آنان ببندند.
حسین ایمانی جاجرمی، استاد دانشگاه و عضو هیات مدیره انجمن جامعه شناسی ایران در گفت و گو با ایسنا، درباره اجرای طرح موتوریار در تهران و آثار اجتماعی آن اظهار داشت: اگر بخواهیم از نظر نظریه مشارکت چنین طرح هایی را بررسی نماییم، نمی توان آنرا بعنوان یک امر داوطلبانه تلقی نماییم و بنا بر این نیز نمی توان نام مشارکت را بر آن گذاشت، چونکه مشارکت باید داوطلبانه باشد. در صورتیکه «طرح موتوریار» بیشتر قسمتی از یک مجازات برای افراد متخلف است.
وی اجرای «طرح موتوریار» را مشابه آوردن مجرمان به فضای عمومی و نمایش دادن آنان توصیف کرد وگفت: تصور بر این است که اگر افراد متخلف را در جامعه نشان دهیم و بعنوان یک متخلف معرفی شان نماییم، این اقدام برای خودشان و دیگران درس عبرت می شود. این تصور سال ها وجود داشته و در حافظه خیلی از موارد مختلفی از آنرا در داخل و خارج از کشور می توان یافت.
این جامعه شناس به لزوم طرحی جایگزین برای موتوریار اشاره نمود و اضافه کرد: باید مسائل کلان را حل و فصل کرد و البته می دانم که این مساله به تنهایی از عهده پلیس راهنمایی و رانندگی برنمی آید و لازم است تمام ارکان موثر دراین زمینه وارد عمل شوند. اما شما ببینید امروز موتورسواری در شهر تهران و خیلی از شهرها ناشی از یک نظام غلط برنامه ریزی شهری است. تهران امروز بیش از ظرفیتش ساختمان، خودرو و موتورسیکلت دارد و معلوم است که پیامد چنین تراکم بالایی در شهر چه می شود.
ایمانی جاجرمی، پلیس را آخرین حلقه درمواجهه با موتورسیکلت سواران اعلام نمود و اضافه کرد: بارها نیز من از زبان فرماندهان و روسای پلیس کشور شنیده ام که باید مساله بطور کلان و ساختاری حل شود.
وی درباره این که در این شرایط چگونه می توان به ساماندهی موتورسیکلت سواران اقدام نمود، به ایسنا اظهار داشت: آمارهایی وجود دارد که می گوید بخش عمده ای از موتورسیکلت سواران در شهر تهران برای شرکت های بزرگ حمل و نقل کالا کار می کنند. حتی به عبارتی می توان اظهار داشت که چندصدهزار دستگاه موتورسیکلت مربوط به این بخش است که اتفاقا این موتورسیکلت ها بیشترین تردد را هم در شهر دارند و طبیعی است که بیشترین تخلفات نیز از طرف همین افراد رخ خواهد داد. چونکه هم بیشتر در خیابان ها حضور دارند و هم به جهت این که باید بسته یا کالایی را زودتر به مقصد برسانند گاهی مجبور می شوند از محل های ممنوعه و... عبور کنند.
این مدرس دانشگاه تهران افزود: در این شرایط نقش این شرکتها چیست؟ شرکت هایی که روزانه میلیاردها تومان گردش مالی دارند و اتفاقا گردش مالیشان را هم به سبب همین ترافیک و سریع بودن موتورسیکلت در ترافیک به دست می آورند. حالا اتفاقا کار راحت است و اگر می خواهیم ساماندهی نماییم، می توان بجای آنکه با تک تک موتورسیکلت سواران مواجه شوند، با این شرکتها مواجه گردید. این شرکتها باید در قالب مسئولیت پذیری اجتماعی سازمانی خود در قبال سودی که از شرایط شهر به دست آورده و گاهی زیان هایی که ممکنست فعالیتشان به شهر وارد کند، اقداماتی را نیز انجام دهند.
ایمانی جاجرمی افزود: پس به آسانی پلیس و دیگر دستگاهها می توانند برای این شرکتها برنامه ریزی کنند و از آنها بخواهند که به تمام موتورسیکلت سوارانی که با آنان کار می کنند آموزش دهند. شرکتی که این افراد را به کار گرفته باید در قبال جامعه احساس مسئولیت بیشتری کند و یکی از مهم ترین این موارد هم به همین امور مربوط به آموزش آنهاست. حتی می توان مشوق هایی را برای موتورسواران قانونمند ایجاد کنند.
وی ادامه داد: متاسفانه هم اکنون سازوکار عمده این شرکتها اینطور است که هر موتورسواری که زودتر به مقصد برسد و تردد بیشتری داشته باشد درآمد بیشتری خواهد داشت، در نتیجه موتورسوار هم مجبور خواهد شد که برای زودتر رسیدن به مقصد آن هم در وضعیت ترافیک دست به تخلف بزند، از محل ممنوعه عبور کرده یا با سرعت بیشتری رانندگی کند و.... اما این شرکتها به آسانی می توانند این قاعده را تغییر دهند و برای موتورسیکلت سواران قانونمندی که تخلفی نداشته باشند پاداش آخر ماه در نظر بگیرند.
این جامعه شناس شهری با اعلان اینکه در این شرایط بجای یک رویکرد فرد گرایانه نگاهی جمع گرایانه اجرا می شود، اظهارکرد: پلیس پیش تر در مطالبی مانند بستن کمربند ایمنی و... نشان داده که به خوبی می تواند چنین طرح هایی را اجرا نماید و به نظرم در مورد موتورسواران نیز می توان با بهره گیری از این شرکتها سهم زیادی در قانونمند کردن و ساماندهی موتورسیکلت سواران ایفا کرد. در این صورت رفتار درست ترافیکی تبدیل به هنجار می شود و خیلی زود به جامعه تسری پیدا می کند. همانطور که در مورد بستن کمربند ایمنی شاهد آن بودیم.
ایمانی جاجرمی اشاره کرد: باید کاری کرد که رفتار موتورسیکلت سواران تغییر کند و اگر پلیس و دیگر دستگاهها بتوانند بوسیله یک استاندارد شرکتی به چنین نتیجه ای برسند اقدامشان اساسا موفقیت آمیزتر از طرح موتوریار فعلی خواهد بود. چونکه در برخی از موارد ممکنست مجازات اجتماعی منجر به تحقیر اجتماعی شده و این مساله بر فرد اثر سنگینی بگذارد.
بگفته این جامعه شناس شهری، چنین طرح هایی را حتی می توان در مورد شرکت های به کارگیرنده خودرو های سواری در شهر یا همان تاکسی های آنلاین نیز اجرا کرد و آنان نیز باید به مسئولیت اجتماعی سازمانی خود عمل کنند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب